Tarihçiler ve ekonomistler riskten kaçınan hükümetin, bir zamanlar Avrupa'nın en büyük ekonomisinin geride kalmasına neden olduğunu söylüyor.

On yıl önce Almanya örnek bir ülkeydi.  Ekonomisi sadece Çin'in yükselişine dayanmakla kalmamış, Çin'in ardından gelişmeye başlamıştı. Dengeli kamu maliyesi, devasa devlet borçlarının olduğu bir dünyada öne çıkıyordu. İngiliz ve ABD'li yetkililer kültür savaşlarına kapılmışken, Alman politikacılar uzlaşma sanatını uygulamaya devam ediyordu. Bugün Almanya örnek ülke konumundan parya konumuna düştü. Ekonomik modeli çöktü, kendine güveni sarsıldı ve siyasi manzar parçalandı. 

Almanya iki yıl üst üste küçülerek Covid-19 pandemisinden bu yana kaydedilen tüm toparlanmayı sildi. İmalat üretimi aynı dönemde yaklaşık yüzde 10 azaldı ve artan maliyetler ile düşen ihracat arasında sıkışan şirketleri her ay binlerce kişiyi işten çıkarıyor. Ukrayna'daki savaştan ABD'nin korumacılığına ve Çin'in ekonomik yavaşlamasına kadar bu durumun çeşitli dış nedenleri var. 

Yine de bazı analistler, ekonomistler ve tarihçiler Berlin'in tepkisini yanlış yönettiğini düşünüyor. Bunun nedeni: muhafazakarlık. Siyasi ideoloji olarak değil, değişim yerine statükonun, eylem yerine tepkinin ve risk yerine ihtiyatın tercih edilmesi olarak tanımlanıyor. Bu kısmen başarının bir sonucu. Son 50 yılda Avrupa'nın tarihini anlatan Homelands kitabının yazarı tarihçi Timothy Garton Ash, Almanya ekonomisi mali krizi ve Euro Bölgesi borç krizini bir kenara bırakarak büyüdüğü sürece, rotayı düzeltme baskısı olmadığını söyledi. Ash, “Almanya en son uyandı çünkü en iyi durumda olan onlardı. Bu siyasi, ticari ve bir dereceye kadar entelektüel elitlere yönelik bir eleştiri. Çünkü ileriye bakmak ve yaklaşan zorlukları görmek onların rolü olmalıydı" dedi.

Enerji krizi

Almanya CO2 emisyonlarını azaltma konusunda öncü bir ülke. Çeyrek asır önce ilk iddialı yenilenebilir enerji yasasını çıkaran Almanya, 2045 yılına kadar sera gazlarından arındırılmış bir ülke olmayı hedefliyor. Ne kadar az başarılı olduğu ise pek bilinmiyor. Hükümete göre emisyonlar 2023'te 1990 seviyesine göre yüzde 60 azalmış olsa da o yılki keskin düşüşün nedeni resesyondu. Our World in Data'ya göre bugün Almanya'nın kişi başına CO2 emisyonu hem küreselde hem de Avrupa Birliği ortalamasının üzerinde, İngiltere ve Fransa'nın üzerinde ve Çin'in hemen altında. Bu arada, resmi AB istatistiklerine göre Alman haneleri 2024 yılının ilk yarısında AB'deki en yüksek elektrik fiyatlarını ödedi. 

Bu karışık sicilin bir nedeni de Başbakan Angela Merkel'in 2011'de Fukuşima nükleer kazasından sonra nükleer enerjinin planlı bir şekilde aşamalı olarak terk edilmesini hızlandırma kararıydı. Bu, Almanya'nın yenilenebilir enerji kaynaklarını artırırken kömür ve Rus doğal gazı da dahil olmak üzere daha fazla fosil yakıta ihtiyaç duyması anlamına geliyordu. ABD ve Avrupalı müttefikleri Almanya'yı Rusya'ya fazla bağımlı olduğu konusunda uyardı. Yine de Merkel 2014'te Rusya Kırım'ı ilhak ettiğinde yerinde kaldı. Halefi Olaf Scholz da Moskova Ukrayna'nın geri kalanını işgal edip gaz sevkiyatını kısmaya başladığında, fiyatları arttırdığında ve Berlin'i atıl durumdaki kömürlü termik santralleri yeniden çalıştırmaya zorladığında öyle yaptı. Geçen yılın sonlarında yayınlanan Kaput-The End of the German Miracle kitabının yazarı Wolfgang Münchau, “Konsensüs toplumlarının sorunu, bazen konsensüsün yanlış olması ve yanlış olduğunda da düzeltici bir mekanizmanın olmamasıdır” dedi. Kış aylarındaki kısa bir uzatmanın ardından, Almanya'nın son üç nükleer enerji santrali Nisan 2023'te, Alman ekonomisini batırmaya başlayan bir enerji krizinin ortasında devre dışı kaldı.

Kararsızlık kitlesel göçü körüklüyor

Merkel 2015 yılında Yunanistan ve Macaristan arasında sıkışıp kalan yüz binlerce Orta Doğulu, Orta Asyalı ve Afrikalı sığınmacıyı ülkeye kabul ettiğinde pek çok Alman bu hareketi memnuniyetle karşıladı. Savaş sonrası Almanya tarihindeki en büyük insan akını bir kararsızlıktan kaynaklandı. Die Welt gazetesi editör yardımcısı Robin Alexander'ın 2017 yılında yayınlanan ve Die Getriebenen adlı kitabında anlattığı üzere, Almanya'nın sınırları Schengen belgesiz seyahat alanı hükümleri uyarınca zaten açıktı. Göçmenler yaklaştıkça Merkel sınırları kapatmamayı tercih etti.

"Sorumluluğu üstlenmeye istekli kimse yoktu"

Neden mi? Çünkü kapatma kararına mahkemede itiraz edilmesi ve sınır polisinin sınırları korumak için güç kullanmak zorunda kalması riski vardı. Alexander, “Sınırın açık kalmasının nedeni Angela Merkel'in ya da federal hükümetten herhangi birinin kasten böyle bir karar vermiş olması değil. Kritik anda, sınırı kapatma sorumluluğunu üstlenmeye istekli kimse yoktu" diye konuştu.

Berlin'de muhafazakar bir düşünce kuruluşu olan Republik21'in başkanı ve tarihçi Andreas Rödder'e göre Merkel bunun neden işe yaramayacağını ve neden imkansız olduğunu analiz etmede her zaman çok iyiydi ve bir şeyleri nasıl mümkün kılacağını bulmada kötüydü. 

Ülkede geçen yıl 250 bin fazla iltica başvurusu kaydedildi. Bu sayı 2023'e kıyasla azalsa da 2016'dan bu yana tüm yıllardan daha yüksek. Bugün göçmenlerin çalışma olasılığı Almanlardan daha düşük ve suç işleme olasılıkları daha yüksek. Federal hükümet tek başına mülteci ve sığınmacılara yardım için yılda 30 milyar Euro harcıyor ki bu rakam ülkenin savunma bütçesinin yarısından fazla. 

Alman otomobil üreticileri geride kaldı

On yıl önce Tesla pahalı elektrikli otomobilleriyle büyük bir heyecan yaratırken, Almanya'nın otomotiv patronları iki ölümcül varsayımda bulundu: Otomobil üretimindeki uzmanlıklarının elektrikli araç çağına da yansıyacağı ve Çin'in giderek daha fazla sayıda benzinli Audi ve Volkswagen'i almaya devam edeceği. Şirketler daha sonra elektrikli araç yapımının büyük ölçüde batarya ve yazılımla ilgili olduğunu keşfettiler ki piston ve yakıt valfi yapımında başarılı olan insanların bu konuda iyi olmaları gerekmiyordu. Tesla'dan sonra Çinli otomobil üreticileri de elektrikli araç teknolojisinde Alman rakiplerini geride bırakarak pazar paylarını erozyona uğrattı. 

Bağımsız bir otomotiv analisti olan Jürgen Pieper, “Yaklaşık 40 yıldır pazara hakimseniz, özellikle de üst düzey segmentte... Elon Musk'ın yaptığı gibi her şeyi baştan düşünmeye hazır olma şansınız çok yüksek değil” dedi. Münchau'ya göre bu durum Alman ekonomisinin temel bir zayıflığına işaret ediyor: Analog teknolojilere (makine mühendisliği, kimyasallar) bağımlı olan Alman ekonomisi, AB'nin genişlemesinden yeni pazarlar ve düşük maliyetli üretim yerleri açan Çin'in yükselişine kadar şans sayesinde ayakta kaldı.

Ancak bu model geride kalıyor. Dünya Fikri Mülkiyet Örgütü'ne göre 2023 yılında Almanya 133 bin patent başvurusu kaydederek Güney Kore ve Japonya'daki rakamların yarısından daha azına ulaştı. Alman patentlerinin çoğu mekanik ve endüstriyel uygulamalara yönelikken, bilgisayar teknolojisi ve dijital iletişim sırasıyla ABD ve Çin'de hakim durumdaydı.

Almanya her zaman riskten kaçınan ve değişime alerjisi olan bir ülke değildi. İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra yenilikçilik ve girişimcilik ülkeyi kasıp kavurdu ve 1950'lere gelindiğinde ekonomisi Fransa ve İngiltere'yi geride bıraktı. Alman liderler geçmişte fırsatları değerlendirdi ve risk aldılar. Şansölye Helmut Kohl, Paris ve Londra'daki kuşkulara rağmen yeniden birleşme için bastırdı. Rekor işsizlikle karşı karşıya kalan Şansölye Gerhard Schröder, ekonomiyi 20 yıllık bir büyüme yoluna sokan popüler olmayan işgücü piyasası ve refah reformlarını açıkladı. Garton Ash, "Bugün çok sayıda özel çıkarın, bir geminin gövdesindeki midyeler gibi birikmesi, dengeyi değişimin aleyhine çok fazla değiştirdi. Ancak büyük ölçüde şansölyenin kişisel liderlik özelliklerine bağlı. Ve lider işe başlayana kadar ne olacağını asla bilemezsiniz" dedi.