Güneş Çınar’ın yeni sergisi “Diken Üstünde Egzersizler” tüm sanatseverleri doğa ile insan arasındaki karmaşık ilişkinin ele alındığı yeni eserlerine odaklanma imkanı sunuyor.

---

07 Kasım 2025, 13:46 Güncelleme: 19 Aralık 2025, 16:55

1976’da Rabia Çapa’nın öncülüğünde kurulan Maçka Sanat Galerisi, yalnızca bir sergi mekanı olmak dışında, İstanbul’un sanat hafızasında yankılanan bir zaman kapsülü olarak adlandırılabilir. Geçmişten bugüne Didem Çapa’nın titiz özeniyle varlığını sürdüren bu küçük ama etkili mekan, kuşaklar boyu birçok sanatçının ilk nefesini duyurduğu bir alan oldu. Ünlü mimarlarımızdan Mehmet Konuralp’in tasarladığı 10x10 cm’lik seramik karoların üzerinden kimler geldi geçti. Kimi zaman Lale Müldür, Pelin Batu gibi şairlerin şiir dinletilerine, kimi zaman gece yarısı sanat sohbetlerine, kimi zaman da ansızın belleklerimizde ufuklar açan sergi açılışlarına konuk olduk. Her etkinlik, galerinin duvarlarından ruhumuza tarifsiz izler bıraktı.

Nişantaşı’nın nostaljik dokusu arasında, Maçka Sanat Galerisi’nin derin sessizliğiyle kapılar yeniden açılırken, o karoların üzerinde yeni bir sergi dolduruyor mekanı. Duvarlardan zihnimize yansıyan ışığıyla pek ılımlı olduğu Maçka Sanat Galerisi, kırk yılı aşkın süredir İstanbul’un sanat hafızasında yankılanan bir uğultunun taşıyıcısı aynı zamanda. Betonun soğukluğunu, duvarların pastel tonlarındaki rengiyle bir galeriden ziyade neredeyse bir anı mekanına dönüşüyor. İşte tam bu atmosferde; Güneş Çınar’ın yeni sergisi “Diken Üstünde Egzersizler” tüm sanatseverleri doğa ile insan arasındaki karmaşık ilişkinin ele alındığı yeni eserlerine odaklanma imkanı sunuyor.

İnsanın kendine çizdiği yapay sınırların tortusu olarak sanatçının işlerinde her zaman kent varmış, gri bir fon arka planda... Bu kez ise bakışını dışarıya, doğanın iç çizgisine çeviriyor. “Diken” burada tek anlamlı bir simge olmuyor; kimi zaman savunma, kimi zaman karşı koyma biçimi. Kırılganlıkla direncin aynı bedende buluştuğu o anı işaret ediyor sanki. İşlerinde bitmişlik aramak boşuna, çünkü her şey hâlâ arayış hâlinde; bir düşüncenin, bir nefesin, belki de kendi kendine konuşan bir sürecin içindeyiz. Çınar’ın “egzersiz” dediği tam olarak bu hatalarıyla, denemeleriyle biçimlenen bir üretim yolu.

Serginin dili malzemeden çok, malzemenin taşıdığı sessizlikte gizli. Reçine, pleksi ya da 3D baskı teknolojik öğeler, doğanın eksilen sesine dokunmanın bir yolu olmuş burada. Yüzeylerde pasın solgunluğu, gri tonların ağırbaşlılığı dikkat çekiyor. Betonun belleğiyle doğanın yorgun nefesi birbirine karışırken, İşler nesneden çok bir atmosfer yaratıyor. Bir anlık durma, çözülme ya da kaybolma duygusu... sanki hepsi geçici, ama tam da bu geçicilik içinde kalıcı bir iz bırakıyor.