Araştırmacılar, yıllar önce Cassini uzay aracının topladığı verileri tekrar değerlendirerek, Titan’ın içyapısına dair önceki teorilerle çelişen sonuçlar elde etti. Buna göre Titan’ın yüzeyinin altında, bir sıvı okyanusundan ziyade Arktik deniz buzu ya da yeraltı su katmanları gibi davranan buz ve su karışımı katmanlar bulunuyor.

Çalışmanın yazarlarından Washington Üniversitesi’nden Baptiste Journaux, bu durumun yaşam olasılığını ortadan kaldırmadığını belirtti: “Yeryüzündeki açık okyanusuna benzer bir yapı yerine, daha çok Arktik buzu gibi bir sistemle karşı karşıyayız. Bu, hem bulunabilecek yaşam türleri hem de besin ve enerji kaynakları açısından farklı bir senaryo sunuyor.”

Titan’ın yüzeyinde bugüne dek herhangi bir yaşam belirtisine rastlanmadı. Ancak yüzeyi, Güneş Sistemi’nde sıvı bulunduran tek yer olarak dikkat çekiyor. Eksi 183 santigrat dereceye kadar düşen sıcaklıkta, bu sıvılar su değil metan; göller oluşturuyor ve yağmur olarak yağıyor. Tüm bu uç koşullara rağmen, araştırmacılar su ceplerinin 21 °C’ye kadar ısınabileceğini ve mikroskobik yaşam için elverişli alanlar yaratabileceğini öne sürüyor.

Araştırmanın baş yazarı Flavio Petricca, Titan’ın içindeki suyun zamanla donmuş olabileceğini ya da hâlâ donmakta olduğunu söylüyor. Bilgisayar modelleri, yüzeyin yaklaşık 100 kilometre altında bir buz kabuğu olduğunu, onun da altında 250 kilometre derinliğe kadar uzanan slush ve sıvı su tabakalarının yer aldığını gösteriyor.

2008’de ortaya atılan yeraltı okyanusu hipotezi, Titan’ın yüzeyindeki deformasyonları açıklamak için geliştirilmişti. Ancak Petricca’nın ekibi, Satürn’ün kütle çekimiyle Titan yüzeyinin yükselmesi arasında 15 saatlik bir gecikme tespit etti. Bu da, sıvı suya göre çok daha viskoz bir maddenin—yani çamurumsu buzun—varlığına işaret ediyor.

Journaux’nun laboratuvarında yapılan deneyler, Titan’daki yüksek basıncın suyun fiziksel özelliklerini değiştirdiğini gösterdi. Bu, Yeryüzü’ndeki deniz suyundan çok farklı bir yapı anlamına geliyor.

Yine de bilim dünyasında bu yeni bulgulara şüpheyle yaklaşanlar da var. Daha önce Titan’da dev bir okyanus olduğunu öne süren Sapienza Üniversitesi’nden Luciano Iess, mevcut kanıtların Titan’ı “okyanus dünyaları” listesinden çıkarmak için yeterli olmadığını savunuyor.

NASA’nın 2034’te Titan’a ulaşması beklenen Dragonfly misyonu ise bu tartışmalara son verebilir. Bir helikopter benzeri araçla gerçekleştirilecek olan bu görev, Titan yüzeyinde yaşam ihtimali ve su kaynakları hakkında daha fazla veri toplamayı hedefliyor.