Salgınlar dünya tarihini her zaman baştan yazmıştır. 

Çiçek hastalığı da kültürleri yok ederek, koskoca uygarlıkların sonunu getirerek Yeni Dünya'yı bomboş bırakan salgınlardan biridir. Bu salgının dünyaya etkilerini öğrenmek ister misiniz?

1519'da şimdiki Haiti ve Dominik Cumhuriyeti olan Espafıola adasında salgın başladı.  Çalışmalar çiçek hastalığından önce Aztekler, Mayalar, lnkalar ve Amazon bölgesinde 90 ile 112 milyon arasında bir nüfus olduğunu söylerken salgından sonra bu sayı 5 milyona kadar düşecekti. Yeni Dünya’da insanlar salgın hastalıkları bilmezken, coğrafi keşifler ölümü buraya getirmişti. Çünkü bölge insanı için hijyen, dürüstlük kadar yüksek bir değerdi; Avrupalılarsa bu değeri ancak 19. yüzyılda kazanacaktı.

Yeni Dünya’da kimsenin ateşten öldüğü işitilmiş bir şey değildi; sadece yaşlılıktan ve çoğu zaman frengiden ölüyorlardı. Amerikan yerlileri neredeyse hastalıksız yaşamıştı. Bu da çiçek hastalığının büyüyüp yayılmak için sınırsız bir alan bulmasına sebep olmuştu. Hastalık o kadar hızlı yayıldı ki Yucatan'daki Mayalar kuşlar gibi döküldüler; yirmi yıldan kısa sürede 400 bin insan öldü (nüfusun üçte ikisi) . Salgın hastalık amansız yürüyüşünü sürdürerek Costa Rica, Panama ve Nikaragua halkını yok etti.

Salgın Andların 12 ile 30 milyon arasında değişen nüfusunu, Büyük Kıyım'ın neredeyse sona erdiği 1650'de 1 milyona indirmişti. 1520- 1899 yılları arasında 41 çiçek salgını, 17 kızamık, 10 nezle, 4 hıyarcıklı veba dalgası ve 4 kızıl salgını yaşandı. Güney Amerika'da 17. yüzyılda, viski yüzünden bağışıklık sistemleri iyice zayıflayan yerliler arasında bu salgınlar daha da güçlendi. Hastalıktan korkmayan ve önlemlere inanmayan, çiçek hastalarının yakınında durup onların eşyalarını kullanıp, onların kabından yemek yiyip, onlarla aynı battaniyeye sarınan Assiniboineler 1837'deki büyük çiçek salgınında, neredeyse tamamen yok oldu.